Zwolnienie podatkowe za częściowo odpłatny dowóz do pracy

Autor: Rafał Witkowski

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z daty wpływu do Biura - 26 stycznia 2015 r., uzupełnionym 13 marca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania przychodu z tytułu otrzymania przez pracowników częściowo odpłatnego świadczenia w związku z przewozem autobusem do i z zakładu pracy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania przychodu z tytułu otrzymania przez pracowników częściowo odpłatnego świadczenia w związku z przewozem autobusem do i z zakładu pracy.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych w piśmie z 10 marca 2015 r. znak: IBPB II/1/4511-71/15/DP, IBPB II/1/4511-184/15/DP wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 13 marca 2015 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie m.in. produkcji i dystrybucji samochodów osobowych i dostawczych. Wnioskodawca zatrudnia w swoich zakładach pracowników i jako pracodawca jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu przychodów ze stosunku pracy osiąganych przez zatrudnianych pracowników.

Wnioskodawca organizuje dla pracowników przewóz autobusami do i z miejsca pracy na wybranych trasach. W tym celu Wnioskodawca zawarł umowę z zewnętrzną firmą na świadczenie usług transportowych, dysponującą stosownym taborem autobusowym, jednocześnie ponosząc koszty zakupu tych usług.

Na koszty zakupionych usług przewozowych składają się m.in. koszty bezpośrednio związane z przewozem pracowników (np. zapewnienie środków transportu oraz ich obsługa), jak i środki związane z korzystaniem z infrastruktury (w tym opłaty za korzystanie z przystanków autobusowych ponoszone przez przewoźnika na rzecz zarządców). Wykorzystywane do przewozu pracowników autobusy są pojazdami samochodowymi przeznaczonymi konstrukcyjnie do przewozu więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą i tym samym spełniają definicję autobusu zawartą w art. 2 pkt 41 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Na podstawie oświadczeń pracowników wyrażających wolę korzystania z przewozów do i z miejsca pracy organizowanych przez Wnioskodawcę określany jest poziom zapotrzebowania na poszczególną liczbę autobusów na poszczególnych trasach przewozu. W związku z wewnętrznymi uregulowaniami, odpłatność danego pracownika za prawo do skorzystania z przewozów jest niższa niż wartość kosztu usługi przewozu ponoszonego przez Wnioskodawcę. Tym samym dochodzi do sytuacji otrzymania przez pracownika Wnioskodawcy częściowo nieodpłatnego świadczenia usługi przewozu. Co miesiąc pracownicy otrzymują imienne bilety miesięczne, uprawniające ich do przewozu na określonych trasach. Wartość odpłatności pracownika jest potrącana mu przez listę płac. Do 31 grudnia 2014 r. świadczenie częściowo nieodpłatne stanowiło przychód pracownika z tytułu stosunku pracy, od których płatnik był zobowiązany potrącać podatek dochodowy od osób fizycznych.

Z dniem 1 stycznia 2015 r., na mocy ustawy o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 21 ust. 1 wprowadzone zostało w pkt 14a nowe zwolnienie od podatku obejmujące wartość świadczenia otrzymanego przez pracownika z tytułu organizowanego przez pracodawcę dowozu pracowników autobusem w rozumieniu art. 2 pkt 41 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle opisanego wyżej zdarzenia przyszłego przychód pracowników Wnioskodawcy z tytułu otrzymania częściowo odpłatnego świadczenia przewozu autobusem do i z zakładu pracy będzie podlegał zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód pracownika stanowiący różnicę pomiędzy wartością usługi przewozu organizowanego dla niego przez Wnioskodawcę a ponoszoną przez tego pracownika odpłatnością za ten przewóz będzie podlegał zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawca wskazał, że podstawą tego zwolnienia jest obowiązujący od 1 stycznia 2015 r. przepis art. 21 ust. 1 pkt 14a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczenia otrzymanego przez pracownika z tytułu organizowanego przez pracodawcę dowozu pracowników autobusem w rozumieniu art. 2 pkt 41 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, ze zm.).

Według Wnioskodawcy, treść przepisu należy interpretować w ten sposób, że każdy przychód pracownika kwalifikujący się do zakresu objętego dyspozycją tego przepisu będzie podlegać zwolnieniu od podatku dochodowego, bez względu na to czy przychód ten będzie nieodpłatny w całości czy tylko w części.

Wnioskodawca podkreślił, że ustawodawca w treści art. 21 ust. 1 pkt 14a ww. ustawy posłużył się pojęciem „wartości świadczenia otrzymanego przez pracownika” nie rozróżniając sytuacji, w której świadczenie to jest otrzymywane w całości jako świadczenie nieodpłatne, czy też występuje częściowa odpłatność po stronie pracownika. Celem było jedynie zwolnienie z podatku przychodów związanych z dowozem pracowników za pomocą autobusów. W takiej więc sytuacji należy przyjąć, że częściowa odpłatność ponoszona przez pracownika (na nabycie biletu) nie wpływa na możliwość zastosowania omawianego zwolnienia.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, częściowo odpłatne świadczenie z tytułu organizowanych przez Wnioskodawcę przewozów pracowniczych, jak przedstawione zostało w opisie zdarzenia przyszłego będzie zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych w części, w której wartość otrzymanego przez pracownika świadczenia dowozu autobusem będzie przekraczać ponoszoną przez niego odpłatność z tego tytułu.

A zatem Wnioskodawca, jako płatnik nie będzie zobowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od przychodu pracowników z tytułu otrzymanego przez nich częściowo odpłatnego świadczenia dowozu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego zdarzenia przyszłego.

W zakresie zaistniałego stanu faktycznego zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 powołanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

W myśl art. 12 ust. 3 cyt. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

• jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
• jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
• jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
• w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Zgodnie z ust. 2b tego przepisu - jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia „nieodpłatnego świadczenia” zasadne jest odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym, zgodnie z którym, nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym - generalnie - jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca organizuje dla pracowników przewóz autobusami do i z miejsca pracy na wybranych trasach. W tym celu Wnioskodawca zawarł umowę z zewnętrzną firmą na świadczenie usług transportowych, dysponującą stosownym taborem autobusowym, jednocześnie ponosząc koszty zakupu tych usług.

Na koszty zakupionych usług przewozowych składają się m.in. koszty bezpośrednio związane z przewozem pracowników (np. zapewnienie środków transportu oraz ich obsługa), jak i środki związane z korzystaniem z infrastruktury (w tym opłaty za korzystanie z przystanków autobusowych ponoszone przez przewoźnika na rzecz zarządców). Wykorzystywane do przewozu pracowników autobusy są pojazdami samochodowymi przeznaczonymi konstrukcyjnie do przewozu więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą i tym samym spełniają definicję autobusu zawartą w art. 2 pkt 41 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Na podstawie oświadczeń pracowników wyrażających wolę korzystania z przewozów do i z miejsca pracy organizowanych przez Wnioskodawcę określany jest poziom zapotrzebowania na poszczególną liczbę autobusów na poszczególnych trasach przewozu. W związku z wewnętrznymi uregulowaniami, odpłatność danego pracownika za prawo do skorzystania z przewozów jest niższa niż wartość kosztu usługi przewozu ponoszonego przez Wnioskodawcę. Tym samym dochodzi do sytuacji otrzymania przez pracownika Wnioskodawcy częściowo nieodpłatnego świadczenia usługi przewozu. Co miesiąc pracownicy otrzymują imienne bilety miesięczne, uprawniające ich do przewozu na określonych trasach. Wartość odpłatności pracownika jest potrącana mu przez listę płac.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 14a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczenia otrzymanego przez pracownika z tytułu organizowanego przez pracodawcę dowozu pracowników autobusem w rozumieniu art. 2 pkt 41 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm.).

Powołany powyżej przepis art. 2 pkt 41 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2012 r., poz. 1137, ze zm.) stanowi, że użyte w ustawie określenie autobus oznacza pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą.
Analizowany przepis dotyczący zwolnienia z podatku dochodowego istotnie - jak słusznie stwierdził Wnioskodawca - nie różnicuje sytuacji czy chodzi o świadczenie całkowicie czy częściowo nieodpłatne. Mówi ogólnie o otrzymanym przez pracownika świadczeniu.

W związku z powyższym należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że przychód pracowników Wnioskodawcy z tytułu otrzymania częściowo odpłatnego świadczenia przewozu autobusem do i z zakładu pracy nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym na Wnioskodawcy, jako płatniku nie będzie ciążył obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od ww. przychodu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 24 kwietnia 2015 r., sygn. IBPBII/1/4511-184/15/DP